میلاد
نویسنده: میلاد(سه شنبه 87/5/29 ساعت 2:5 صبح)
مناجات سنگ
خداوندا
به لب های خاموش، فریاد.
فریاد از شب
خدایا خداوندا
تو رودی جاویدی-هستی،
آری هستی!
من این سنگم
انسانی بودم - می دانم
خداوندا!
سنگم کردی.
خدایا، خداوندا
من سنگی سنگینم،
گناهان این سنگ
سنگین بود
و کفاره ی تو سخت.
خدایا،
من خارا سنگی خوارم
سختم
سنگینم
دشوارم
خدایا.
خداوندا، آسانم کن
آبم کن، آب!
رودم کن
یک شب نابودم کن
خاکم کن، خاک!
خداوندا
من خاک خاکسارم
تاراجم کن
بر بادم ده
خدایا.
خداوندا
من هرز آبِ مردابم
بارانم کن
بر خاکم ریز
خدایا، خدایا!
من ریشه ی بیشه ام
بیمناکم، خدایا!
بیرونم کش
بر خاکم بخش
خداوندا،
من، ساقه ام
شاخه ام کن
بر بادم ده.
شکوفه ام کن
بیدارم کن، بمیرانم
بمیرانم، بیدارم کن
گلم کن
میوه ام کن
به مرغانم ده.
مرغم کن،
به روباهم بخش؛
آنگاه شیر
(آنگاهی پیری)
آنگاهی مرگ!
انسانم کن،
انسان...
بیدارم کن؛
بیدار...
لیست کل یادداشت های این وبلاگ
