سلام توپ به بروبچ دلیجان.

میلاد محمدی هستم بچه دلیجان.خوشحالم که به وبلاگم امدین.

لطفا نظر یادتون نره.

نمی خوام بگم دوستم داشته باش چون می دونم دوستم نداری.... نمی خوام بگم عاشقتم چون می دونم عاشق یکی دیگه ای..... نمی خوام بگم برای من باش چون می دونم سهم یکی دیگه ای.... نمی خوام بگم با من حرف بزن چون می دونم با من حرفی واسه گفتن نداری.... فقط میگم ...منو ببخش...منو ببخش چون عاشقت شدم....نمی بخشمت ....بخاطر تمام خنده هایی که از صورتم گرفتی .... بخاطر تمام غمهایی که بر صورتم نشاندی .... نمی بخشمت.... بخاطر دلی که برایم شکستی .... .. بخاطر احساسی که برایم پرپر کردی ..... نمی بخشمت .... بخاطر زخمی که بر وجودم نشاندی.....بخاطر نمکی که بر زخمم گذاردی....و می بخشمت بخاطر عشقی که بر قلبم حک کردی ...

من / عشق

پاک                  یعنی

سرزمین                      لحظه

یعنی                                 بیداد

عشق                                     من

باختن                                                            عشق

جان                                                                          یعنی

زندگی                                                                               لیلی و

قمار                                                                                  مجنون

در                           عشق یعنی ...         شدن

ساختن                                                                                   عشق

دل                                                                                       یعنی

کلبه                                                                           وامق و

یعنی                                                                      عذرا

عشق                                                              شدن

من                                     عشق

فردای                                یعنی

کودک                          مسجد

یعنی               الاقصی

عشق /  من

عشق                                       آمیختن                                           افروختن

یعنی                              به هم        عشق                             سوختن

چشمهای                      یکجا                    یعنی                        کردن

پر ز                 و غم                            دردهای             گریه

خون/ درد                                                    بیشمار

عشق                                     من

یعنی                             الاسرار

کلبه                    مخزن

اسرار     یعنی 

اگر کسی وارد ان شود دیگر به ویرانه های ان رحم نمی کند  

                  

 اما اگر کسی را دوست داری عمیق دوستش بدار      

                                  

                                   و

 

 انقدر برایش گریه کن وانقدر برایش سادگی کن تا عشق پاک تو را

                                                    

                                                       از یاد نبرد...

                        هر روز پسرکی فقیر برای سیر کردن قلبش

                                        کوچه ای به گدایی نگاهی می نشست

                                                 ودختری نجیب برای دفع هفتاد بلا

                                                             صدقه ای می انداخت در کاسه ی چشمانش

 

 **به نام حق**   

به نام آنکه دوستی را آفرید ، محبت را، نور را ، عشق را و رنگ را و..... وبه  

 نام  آنکه کلمه را آفرید

و کلمه چه بزرگ است در کلام و چه کوچک است واژه ها ، آن زمان که

           می خواهیم بنویسیم ....

سالهاست  دچارش هستم دچار کلماتی که می گفتند باید برای زندگی  عاشق بود  

و دلتنگ .....

سالهاست دچارش هستم ..... و چه سخت است بدون دل ساختن خانه ای

 در دل ...

 و این دل بینهایت چه جای کوچکی است برای دل بیتاب .

در تمام این سالها نتوانستم آواز غریب میخکهای سر هر دیوار را بشنوم

 همانگونه که بغضهای گاه و بیگاه را نشناختم....یا طولانی ترین ثانیه های 

تنهائی

که فقط خود این کلمات می دانند آن ثانیه ها چگونه    

گذشتند ... !!!

ای عشق من

اگر از تو هر چه بگویم انگار هیچ نگفته ام

پس هیچ نمی گویم که درک کنی دوستت دارم

در کوهستان عشق رشته کوهی است به نام عشق

چشمه ای است به نام وفا که به رودی می ریزد به نام صفا

و این رود به دریایی محو می شود به نام جدایی

بگذار تا بگویم دوستی یه اتفاق است و جدایی

قانون طبیعت پس بیا قانون گذار باشیم

بیا فقط دوستی را دوست بداریم

من منتظرت خواهم ماند.

 

  

 

قسم            به جوانی ام به قلبم ... به خدای جسم و روحم ... به خدای آسمان ها...               به تمام کهکشانها ... به ستارگان روشن ... به کرانه های دریا ... به نگاهت ...                     به خدا ... به خاک پایت ... به نگاه خنده هایت ... به کبودی افق ها ...                     به سحر به خنده ی گل ... به سپیدی سپیده ... به تمام خاک دنیا ...             به خدا اگر بخندم ... به خدا اگر بنالم ... به خدا اگر بمیرم ... توئی آخرین تلاشم ...                                             توئی ... آخرین نگاهم ...

 

به دیدارم بیا هر شب ...

در این تنهایی تنها و تاریک خدا مانند...دلم تنگ است...بیا ای روشن ای روشنتر از لبخند...

شبم را روز کن در زیر سرپوش سیاهی ها....

                                                               دلم تنگ است

 

عشق چیست؟

به گل گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من خوشگل تر است..."

به پروانه گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من زیبا تر است..."

به شمع گفتم: "عشق چیست؟" گفت: "از من سوزان تر است..."

به عشق گفتم: "آخر تو چیستی؟" گفت: "نگاهی بیش نیستم

 

یادت هنوز در ذهنم بیداد می کند ...

باورم نمی شود... کاش در کنارم بودی... کاش میتوانستم تو را در آغوشم بگیرم و نوازش کنم.... باورم نمیشود.... که از من اینهمه دور هستی و فاصله بین من و تو بیداد میکند.... کاش می توانستم دستانت را بگیرم و با تو به اوج خوشبختی بروم.... کاش میتوانستم بوسه ای بر گونه مهربانت بزنم.... ای کاش ، کاش ، کاش... دلم بدجور هوای تو را کرده هست عزیزم... دلم بدجور در حسرت دیدار تو هست ای بهترینم.... باورم نمیشود.... این همه فاصله در بین من و تو غوغا می کند

 

 

 

با تو بودن از تو گفتن زیباست                                           مثل آواز قناری تو بهار

با تو بودن از تو گفتن زیباست                                          مثل آواز قشنگ جویبار

با تو بودن از تو گفتن زیباست                                          مثل نیلوفر آبی در آب

مثل اشکهای لطیف شبنم روی گونه های زنبقهای خواب   با تو بودن از تو گفتن زیباست
مثل بارش بارون تو کویر                                             مثل رویش دوباره چمن روی تن یخ زده زمین پیر

تویی مهتاب سحر ، تویی بارون کویر                             از تن خستهء من گرد غربت را بگیر
مثل خورشید بزن و آبم کن                                         مثل لالایی شب خوابم کن
به تن خسته بزن رنگ دگر                                           دل ما را تو ببر تا به سحر